Nooit gedacht dat ik me nog zou moeten/mogen verdiepen in de hedendaagse, Schotse, electro-folk en kijk, daar komt de tweede plaat van een heel bijzonder vijftal, dat voor de opnames van deze plaat meer dan eens tot een zestal uitgroeide en naar eigen zeggen -ik hoorde de eerste plaat nooit- een flinke stap gezet heeft in de richting van van het woord waar de groepsnaam vandaan komt. Die naam komt van “dlùth”, wat zoveel schijnt te betekenen als “dichtbij” of “passend”.

Naar het verhaal dat ik van bij de band zelf kan lezen, hebben ze de stap gezet, zeker met de inbreng van de synthesizers op deze plaat, naar een hechte, natuurlijke klank, die, meer dan in het verleden, weergeeft hoe de band zich voelt en hoe de leden tegen de dingen aankijken. Waar, zoals zo vaak het geval is bij hedendaagse folk, de eerste plaat nogal wat songs bevatte, die eigenlijk samenraapsels varen van verschillende melodieën, draait het deze keer veel meer om telkens één melodie, waarmee de muzikanten aan de slag gaan. Dat gaat soms heel traditionele kanten uit, maar net zo goed kan het evolueren in de richting van hedendaagse dance tunes. Natuurlijk de klank blijft in grote mte bepaald door het, instrumentarium: viool, accordeon, bas en drums…dat stuurt je al gauw een bepaalde richting uit en dan komt het er op an voldoende muzikaal vakmanschap aan de dag te leggen om onnodige herhaling en verveling te vermijden. Dus: één basisidee, waarop gevarieerd wordt: soms is er al een melodie van bij het begin, soms ontstaat die pas gaandeweg.

Nu ik de plaat meerdere keren beluisterd heb -wat op zich al aangeeft dat ik er al snel iets in vond- kan ik zeggen dat de inbreng van de synths, maar vooral de sterke vocalen, dit een erg fraai voorbeeld van hedendaagse folk maken. De insteek is steevast klassieke, Gaelic folk, maar doordat er meestal up tempo gewerkt wordt en doordat de mogelijkheden van de studio uitgebreid gebruikt werden, krijg je een aangenaam geluid en worden er dingen geserveerd die pakweg twintig jaar geleden nooit het daglicht hadden kunnen zien. Hoe jong ze er ook mogen uit ziet, deze muzikanten beheersen duidelijk hun instrumenten en ze hebben flink wat muzikaliteit onder hun ledematen zitten. Ik stel met plezier vast dat ze er niet voor terugschrikken om hele happen rock doorheen hun folk te draaien en dat ze op die manier een echt live-gevoel weten op te roepen.

Dat is zowat mijn algemene indruk: dit is een goeie plaat vaneen band die je vooral live zou moeten bezig kunnen zien: de slottrack, die ook de titeltrack is, vat het mooi samen: hij bestaat uit twee delen en daarin komt ongeveer alles aan bod, waar ik de band mee associeer: goed en hecht samenspel, knappe zang, groot improvisatievermogen en vooral veel gevoel voor eenvoudige melodieën. Knappe plaat en het was mij een genoegen deze bende te leren kennen!

(Dani Heyvaert)